What's this guy's name? -- Floyd Rose? Bitch-slap him any time, and actually him and Kahler should have their heads knocked together...
(D. Reaume, a.k.a. davey4557)
I. Strojenie flojda dla niecierpliwych: oddać do majstra. Nie reklamuję siebie. Reklamuję dowolną doświadczoną w tych kwestiach osobę.
II. Strojenie flojda dla cierpliwych:
czytać; to nic nowego, opisano to miliony razy, ale zgodnie z tym, co
napisał Lem, ludzie nie czytają, jeśli czytają, to nie rozumieją, a
jeśli zrozumieją, to zapominają. Więc xujtam, niniejszym popełniamy Jet Anazer eF aR Setap Gajd.
Korzystać do Woli i Ochoty (a potem walnąć się w łeb z plaskacza i
zadać sobie pytanie, czy parę machnięć kijem w czasie gry jest tego
wszystkiego warte... — wg mnie zupełnie nie)
Punkt
zerowy w zasadzie się należy, czyli jak zablokować struny w moście i
wstawić go na miejsce... No jest sześć śrub z tyłu mostu (albo tuleje,
to nie ma wtedy blokady)
- Potrzebne sprzęty: gitara z FR, struny, bloczek drewniany (najlepiej klinek, moje mają szerokość od 9 do 15 milimetrów, kupiłem zgrzewkę kilkudziesięciu szt. w obi), śrubowkręt, cierpliwość.
- Odkręcamy tylną klapkę. Ukazuje się las. Sprężyn. Jeśli potencjometry i kable, to myślimy chwilę i odkręcamy klapkę właściwą.
- Między blok tremola a korpus, w miejsce, gdzie po zdjęciu sprężyn będzie ścisk, wkładamy bloczek drewniany.
- Odkręcamy delikatnie grzebień trzymający sprężyny, tak, żeby ich zdjęcie nie było szczególnie trudne czy bolesne.
- Zauważamy, że naciąg strun przycisnął drewniany bloczek do korpusu, poprzez blok tremola.
- Zdejmujemy sprężyny i odkręcamy blokady strun na siodełku. Uważamy, żeby inwentarz domowy nie pożarł sprężyn. Mikrostroiki na moście do/od-kręcamy do pozycji środkowej.
- Zauważamy, że klucze mogą teraz posłużyć do wystrojenia gitary. Można targnąć się na zapaloną żarówkę nad głową.
- Sprawdzamy, czy płytka mostu jest równoległa do korpusu.
- Jeśli tak, skaczemy do 10. Jeśli nie, to kombinujemy z klinem (i tu przydaje się trapezowatość, czyli zmienna szerokość!) tak, żeby do tej równoległości doprowadzić, łapiąc np. kciukiem prawej łapy za korpus i pozostałymi palcami dociskając most. Żeby zrozumieć, o co chodzi, pomyślmy o tej ręce jako o dźwigni tremola, zwanej potocznie wajchą.
- Jeśli zrozumieliśmy i doprowadziliśmy płytkę mostu do właściwego położenia i zablokowaliśmy most klinem (albo odpowiedź na 8. była z miejsca twierdząca), możemy albo przystąpić do regulacji (a) krzywizny gryfu i (b) akcji. To drugie poprzez kręcenie śrubami, na których huśta się most; należy kręcić przy luźnych strunach, inaczej grozi tym śrubom tzw. piłowanie, niczym nie zawinione.
- Jeśli akcja jest zadowalająca, przystępujemy do strojenia. Czyli kręcimy kluczami, jak w zwykłej gitarze, ale z racji na uprzednie poluzowanie gryfu (szczególnie, jeśli w środku roboty ktoś poszedł nastawić kawę albo w miejsce, gdzie król piechotą chadza), warto odstawić rzecz na większy kwadrans, żeby odreagowało.
- Odreagowało? Stroi na pustych strunach? Jeśli tak, skaczemy do 13., jeśli nie, to 11. albo nawet 10., jeśli nagle okazuje się, że akcja jest większa niż poprzednio albo krzywizna wymaga korekty.
- Pechowa trzynastka! Intonacja, czyli menzura. Największy ból d*py. Nie trzyma oktawy? (a) Zluzować strunę kluczem, nie do końca, ale istotnie, (b) Imbusem poluzować wózek, w drastycznych przypadkach zmienić otwór, w który włazi śrubka, (c) Trzymając z przodu śrubokrętem czy innym kluczem pozwolić mu się przemieścić o ileś-tam (na oko to chłop w szpitalu umarł), (d) Dokręcić wózek, (e) Napiąć strunę, (f) Trzyma oktawę/dwie? Pewnie nie, goto (a). I tak sześć strun! A jeśli słaby gryf i wymagane są tzw. zgniłe kompromisy, wozimy się z tym kilka razy, patrząc ogólnie na kwinty i oktawy między różnymi strunami. Tak, ból, krew, pot i łzy, a przede wszystkim nuda, w dziwacznym mariażu z oczekiwaniem na przewspaniały efekt. Trzyma oktawy wszędzie i za pierwszym razem? Wypełnić kupon totka...
- Tak, wszystkim domownikom znudziło się to, co graliśmy w pkcie 13, babcia się powiesiła, a pies puścił pawia (kanarkowi do klatki). Zakładamy sprężyny! (Ew. jeśli chomik je pożarł, czekamy aż zwróci albo zejdzie; tak czy inaczej, odzyskujemy, ew. zamawiamy nowe).
- Teraz należy je naciągnąć, dokładnie tak, żeby most pozostał w swojej `industry-standardowej' pozycji, czyli płytka paralelna do korpusu. Jak to zrobić? Ano, po to mamy bloczek drewna i śrubokręt, żeby na tyle podciągnąć grzebień sprężyn do przodu, żeby naciąg sprężyn spowodował `zwolnienie' bloczku. Dokręcamy raz jedną śrubę, raz drugą, powoli i tak, żeby sprężyny były równoległe.
- Jeśli bloczek luzuje się i wypadnie, uważamy, żeby nie przy*ebał nam w nogę i sprawdzamy (łapiąc za most, albo już wajchą), czy jest ok. Powinno być, jeśli w punktach 10.-14 wszystko zrobiliśmy dokładnie.
- No to git, blokujemy siodełko i korygujemy mikrostroikami. Powinno grać i stroić, tym lepiej, im więcej cierpliwości.
Zi
end... Nie biorę żadnej odpowiedzialności za skutki ewentualnych
pomyłek czy ogólną frustrację spowodowaną używaniem tego idiotycznego
wynalazku, jakim jest ruchomy most. Żadne zwierzęta nie ucierpiały w
czasie regulacji któregokolwiek z mostów, które miałem nieprzyjemność
regulować. Robiłem to tylko dla pieniędzy i osobistej mściwej
satysfakcji, że się da, choć na internatach napisali, że most słaby.
`kuuurwa, to ten Floyd jest taki skąplikowany?...'
wuj starahejta.
