Michaił Gorbaczow, 1931-2022

Odszedł Wielki Człowiek. A czy przyszłe pokolenia docenią tę wielkość - okaże się.

otępienie, odc. c++;

(...) możesz przekonać się, jakie momenty bezwładności posiadają ciała o różnych kształtach. Sprawdź, czym różni się moment kuli od sfery czy walca.

Kurwa... Z kontekstu jasno wynika, że uczniak może jedynie wkuć, obejrzeć, wzgl. powtórzyć wiadomości. Przekonać się? Paradne. posiadają - ich wieczna bolączka. Ciało posiada masę. JPRDL. Nie wiem, co to moment kuli. I czy umie się różnić od sfery. Bełkoczecie, towarzysze inżynierowie, ot co!

...przekonasz się czym jest moment bezwładności. 

Ożeż ja jebię, co za młoty. Nie dość, że brak przecinka, to jeszcze bełkot. Przekonać to ja się mogę, że pojęcia na te i owe tematy nie macie i śladu pojęcia o braku tamtego pojęcia też... Ciemnota cholerna z dyplomami i maturami z polskiego. Jak mawiała wredna pani od muzyki - ODPORNI NA WIEDZĘ!!! A wystarczyło napisać: dowiesz się. Nauczysz. A jeszcze zabawniejsze jest, że te mondraki cały czas wtłaczają młodzieży do łbów, że moment bezwładności to skalar. I za chwilę obok piłują twierdzenie Steinera i oddzielnie traktują m.b. rachowane (czy raczej podawane) dla różnych osi. Da się? Da się. Wystarczy niewiele rozumieć i udawać, że się pomaga uczyć innych. Mieszanka wybuchowa.

Nnno, popomstowane. Można iść zrobić kilometry.

stalowy jeż!

Bardzo ładna praca. Dałbym tej waszej i tej jego złoty medal!

DIY: 1. wypłukać łańcuch (wosk na ciepło, benzynka na zimno - obojętnie), 2. zanurzyć magnes w tym, co zostało. I oto gotowy tort na zimno!

pcman-fm-qt crash

This thing is just fucked up - whenever it runs on a directory whose contents changes, it crashes in most cases. I've had a bad time with it when my gnuplot script was making hundreds or thousands of png images. Clicking on the directory with these images, while they were still being produced, just to get a preview, almost always all the windows got closed, silently. I wonder what would have happened if some copying or moving had been in action.

Luckily, we still have Midnight Commander...

myśliciel kaputt

Gminna wieść niesie, że ktoś głównemu ichniemu filozofo-ideolo sprzątnął córkę. Dziwne. Ja bym na ich miejscu sprzątnął głównego ichniego filozofo-ideolo - bredzi jak potłuczony od lat. Ale może ciężko choruje i postanowili być okrutni i skazać go na życie?

a Heisenbug?

Drama:

Cast (perhaps to Pun type, huh-huh): 

Ms Visual Studio 2019,

Windows 10 Pro,

Windows' applications installation system,

a 10+ y.o. app in .NET-Framework + WTF sorry, WPF, 

and your (un)humble servant.

 

Written in some flavor of Polish-English.

As the Chicken from one fine cartoon put it, giving his homework to a teacher, "read it and weep." 

LongStoryBoring.Start();

Scene 1

So I was getting this weird error that some configuration (an xml file) for a program was being read correctly when the app was being run from VS (Debug mode), and not when the Release version ran, after being "installed." The first occurence of the issue was on someone else's machine. Frankly, there was too much work to be done elsewhere, and since the licensing part of our program uses some Windows machine id, I decided to make a shortcut. A really simplistic one—if it's her machine, just set her (fixed from now on, which is limiting) part of the configuration and start the app. This is something we should all avoid, but we should also "please the customer." In this case—try our best to keep our software running on their machine, sometimes at all costs. Yes, my bad, I decided to to that. Perhaps with some hope that the issue will magically fix itself. Perhaps after a system update?

But it wasn't my fault, I think, that her (Release, and installed in a kosher way) version started crashing on that error; effectively, as it turned out, always returning a null result of deserialization of that xml file. Since the same software did work earlier on both machines (and two or three others). But again, I went through the pain of installing it on my machine, and added config files from the Debug directory inside my "solution" (the name kills me every time I think of it. "Metaproject" would sound a lot more professional). And—surprise!—it ran with no pain at all. It was getting really mysterious and esotheric, so my first thought was—well, maybe I should ask her about that specific file's access rights, what user account does she usually work with, their privileges etc., in other words—look for differences in our environments. There weren't any that seemed releated to the file properties and to the problem itself. By the way—one similar file was being read without problems. But parsed somewhat differently. Perhaps some conflict in xml-related libraries? (Back then I wasn't aware of some tweak in the .csproj settings in VS—related to xml. I learned that it's there and tried various settings, with no effect whatsoever.) The only obvious difference was our language/locale settings. (Which—by the way—reminds me of old times of translated/localized versions of guh-noo/linux distros, when 3/4 of the messages are still in English, regardless of selecting some other language. I didn't bother using Polish version, mainly because of low quality of translations. Win10 is very similar, but the quality seems higher. If you can say that seemingly random choice of language for window titles, content, menu items etc. has something to do with quality. And if you want low quality, take a look at .NET/C#—and perhaps VB—documentation which is auto-translated; luckily, you can avoid seeing that, unless you're into bad jokes, and read the original version.)

Scene 2

Later in the process, my boss, who is now—by a strange set of circumstances—testing the product, started to have similar problems. I was tempted to do the same workaround for her machine, but tried it earlier on mine—and boom!—I was able to reproduce the error. After some time of try and error and rage etc. I decided to deal with the stuff more systematically. So I added a simple logger to the program, just to have a picture of what happens during its startup. Finally I got it working more or less properly, and what I saw qualifies immediately as some uncontrolled flight over the cuckoo's nest resulting with a head-on with welcome home/sanitarium. I'm a man of culture, afterall. Keep him tied it makes him well, He's getting better can't you tell...

Scene 3

Here is what was happening: the damn thing got the right file in the right path. I copied it there myself, using my white mouse and some commands like copy and paste; or maybe I used the keyboard. I viewed that file in notepad++. It was the file. Yet, the logger inside the catch block is forced to dump the file's contents for me, and it showed some completely different file! But not the random one... In fact, it was an older format of that part of configuration in xml, before I redesigned its corresponding class so that the xml got much simpler and more readable. The old code for that class is absent for some months now if not for over a year... It seems that some clever knucklehead at Microsoft did that on purpose, perhaps with something like "pleasing the customer" in mind. Or enabled such behavior on the level of app installer/setup. Or some knucklehead about 10 years ago did this to that particular installer of our software.

Scene 4

I have to find the place where these friggin' ghost-files are copied. When? By who? What for? For morons that cannot tell where their applications' configuration is, so it's safer to silently make a hidden back-up copy for them? That would seem plausible, given how moronic some users are nowadays, myself (an uneducated developer...) included. But making it so that these "ghost files" are read prior to the existing ones seems just way over my capabilities of understanding stuff and peoples' motives to do stuff. If you can't, don't.

If I were to find the real source of this behavior, I would gladly have the author hanging, tarred and feathered. What a dumbass... Yeah, really.

Epilogue

I changed my view on MS a lot when I started developing this and that in C#/.NET. I parted with Windows for good in around 2000/2001, shortly before XP entered the scene. And since then I have used Linux and really enjoyed it. In 2020 I had to switch to Win10 which—compared to Win9x—is really great. Although it suffers a lot from being designed with moronic users in mind. Various "foolproof" solutions are just unnecessary for me, I can't get rid of them... Ok, I can suffer that. What doesn't kill you, makes you frustrated. But it works, more or less.

I appreciate the "free as in free beer" availability of VS and VS code and C# as a whole, even though I can hardly understand some very finesse pieces of code written by experts, using supercomplicated patterns, attributes etc. Esp. when it comes to web programming which I'm just against, don't ask why. (Perhaps because of incompatibility between browsers and some bad experience with web apps that are supposed to work but are unreliable.)

I'm having some problems with vscode on Linux; I find it funny that they are always related to .NET and omnisharp, somehow C++ and Python extensions are just working nicely, although I didn't have the courage to escape from the Makefile/gcc world in the case of C++ yet. And I hate Python, but it's a convenient. And a lot of guilty pleasure to scratch this or that, use it to get some job done, forget about it and never return. Maybe to cut some code to some new scratchy script.

But with such behavior, I get second thoughts.

Moral

An obvious workaround to the problem of these "ghost files" is to rename the proper ones... and wait for the next crash, but at least I would know where the problem lies. Anyway, thank you whoever gave me the chance to even start the process of squishing of this ugly bug.

There is some chance that I'm the guilty party. I doubt it, I doubt I could do such a thing unknowingly in the code. Perhaps in the installer's setup (a messy and scary-looking file, ca. 150kB, json-like perhaps) but I don't recall any changes to it except for incrementing the version and adding some inner configuration files, two or three, perhaps adding icons and so on. Nothing major.

Proof of the existence of "ghost-files"? Well, the guy formerly responsible for Q&A confirmed that his installation runs—so it seems—with no configuration at all. I mean—the program tries to connect to a database, so it has to get some encrypted connection string and start talking to the db. It does so, and the app is up and running. Unless I strongly want to become religious, I have to state that the needed file is still somewhere.

And guess what—I'm not planning to suffer trying to find it under Windoze, esp. with their absurd idea of typing directly on an open "Start" menu. I'm going to take the damned sd drive out, connect it through USB (2.0 I guess) and just grep through some 100+ Gb of junk under the better OS. Perhaps in 4-5 separate directories, in parallel, to speed things up, starting in C:\ would take too long. But I'm in no hurry anyway.

Yep, done it. And fiercely proud of myself. The guilty thing is (most probably) at 

HomeDir/AppData/Local/VirtualStore/

+ the path of our installed program (with stripped C:\ of course) and some 1-y.o. config files. Why these have the priority when the app reads its config and the whole thing pretends to be reading from one location while in reality it reads from somewhere else—I have no idea. Conclusion—either some ill-designed setup/installer or some tweak inside Windoze may be harmful to your mental health and (the remains of) your faith in human intellect. Please consult some user friendly Gnu/Linux distribution forum.

I'm almost sure this behavior is almost random, after examining the contents of this parasite directory on two other machines. It's different. Hence the strong suspicion that configuration of the installer is not to blame. Some symlinks were found somewhere inside HomeDir/Recent and inside the AppData/Roaming/Microsoft/Windows/Recent, all pointing to the proper file. On other machine these folders do not exist. On mine they're there, with no symlinks.

In Polish we have a beautiful curse that is used to say someone has lost their mind—we say that they switched or exchanged heads with a penis (a dick, to be precise). Nah, doesn't sound right. Read my lips: ktoś tu się z chujem na łby pozamieniał. Pronounce: ktosh too shie z khuy'em na wbee poz-uh-meh-nyaw.

Added: it was Micro$oft who exchanged heads to dicks. VirtualStore. Fsck you, developers x 4. What the fuck...

nowa matematyka

Dla inżyniera-"fizyka" nie jest żadnym problemem napisać, że wektor jest dodatni albo ujemny. Dla pani dr nie-inżynier - żadnym problemem jest coś takiego przepuścić jako poprawne. 

Zresztą jest tam też wątek okołodrukarski, dość nagminny u mało-piśmiennych: "o" zamiast "0". Co za problem porównać wektor z niezdefiniowaną literą? Żaden.

Nie ma to jak tanie samodowartościowanie...

wstydliwe wspomnienie...

Od 1992/3 nałogowo słucham dobrego metalu. A źródło? Ha... Kuzyn mój kochany czytywał zaangażowane periodyki młodzieżowe pt. Bravo i Popcorn. W pierwszym z onych lub-czasopism uzyskałem brzemienną w skutki (tj. zostanie "metalem") wiedzę, że ktoś tam miał grać koncerty i redakcja nieco wydziwiała na nazwy zespołów - w tym Obituary, czyli mój pierwszy kontakt z metalem jako takim; choć wcześniej - na koloniach w 1990 albo w 1991 ktoś miał kawałki z "And Justice for All" i w kółko toto leciało i wypaliło mi na mózgu "The Frayed Ends of Sanity" i "One". (Choć jeśli zaczynało się od "obitych garów", do Wąsaczy trzeba było odrobinę dojrzeć.)

No i tak to. Dziękuję kuzynowi i Bravu. Napisz do Kasi.

\m/

smutna historia

albo brudna sprawa.

Jeden z moich faworytnych autorów edu-kątentu w paru miejscach zapodał fotki urządzeń z logo pewnej firmy. Nazwijmy ją X, dla tajemniczości. W podpisach fotek także - że "fot. - X", gdzie X to nazwa. (Co od razu sprawia wrażenie, że w kwestii praw autorskich jest wszystko w porządku; być może wrażenie to jest uzasadnione.)

Zastanawiałem się kiedyś, o co chodzi - czy autor jest wyłącznie naiwny, czy tak leniwy, że zamienników bez logo nie poszukał i nie wie, na co naraża przedsięwzięcie, które mu płaci jednak nie za reklamę X. Ale nie był to akurat mój cyrk, miałem inne sprawy na tapecie. Ostatnio - pośrednio - jest to po części mój cyrk (uroki postprodukcji), więc w szukajce zasięgłem języka. Biały wywiad środowiskowy. Bum - okazuje się, że autor po prostu pracuje w firmie X, co można było podejrzewać od początku, znając osobowość autora - beztroski szołmen, chwilami zgrywający eksperta, ale z racji braków w wykształciuchostwie wybitnie niewybitne jest to granie. Ale jeszcze ma drugą pracę, tj. tę, która dała mu możliwość tworzenia onego edu-kątentu; nb. ze skutkami opłakanymi, bo człowiek jest merytorycznie i językowo cieniutki jak dupa węża i krótszy niż jego ogon.

Publiczna kasa poszła na treści do "zdalnego nauczania", podmiot X nie jest na liście (prywatnych) sponsorów imprezy, bo ta lista jest pusta; o ile w ogóle jest zadeklarowana, hue-hue... Ciekaw jestem, czy człowiek premię wzgl. uścisk dłoni prezesa zgarnął od pracodawcy w X za takie coś. A na pewno naraził drugiego pracodawcę na ryzyko posądzenia, że ondulację uprawia, czyli lokowanie. Bredgens, jakby kto nie wiedział. Sprawa śmierdzi. Nie posiadałbym się z radości, gdyby szambo wybuchło i człek miałby odrobinę kłopotów, a przynajmniej pogadankę z szefem (co najmniej jednym z dwóch).

Ja na miejscu tego jednego szefa pokazałbym takiemu komuś drzwi z wilczym biletem. Ale na szczęście nie jestem niczyim szefem. Może sobie kiedyś drzwi pokażę...

uczycielka!

... może być ono podstawą do przeprowadzenia tematu (...) oraz wykorzystane na podsumowanie ...

- Widzi pan, profesorze, pan dużo pisze, a ja niestety... odwykłem.

:)

inżyniery płyną!

Pierwsze 2 trafienia w wolskim internacie:

14.4 Ogólny opis przepływu płynów - AGH
https://home.agh.edu.pl › ~kakol › efizyka
Przepływ może być wirowy lub bezwirowy . Przepływ jest bezwirowy, gdy w żadnym punkcie cząsteczka nie ma wypadkowej prędkości kątowej.

- i to znalazłem u pani dr inż., skoro koincyduje słowo w słowo, żywię podejrzenie graniczące z pewnością, że zostało zerżnięte żywcem, bez śladu refleksji. Nie ma czegoś takiego, jak wypadkowa prędkość kątowa. A jeśli np. względem brzegu porachujemy sobie v/r dla dowolnej cząstki, jako żywo dostaniemy jej prędkość kątową, niezerową o ile ciecz w ogóle płynie. Choć czy ma to sens dla opisu ruchu płynu - szczerze wątpię. Więc definicja inżynierzyn z AGH jest raczej złamanego xuja warta.

Drugie trafienie - znamienici eksperci z PW:

HYDRODYNAMIKA
http://www.if.pw.edu.pl › F1-Hydrodynamika
PDF
Przepływ bezwirowy – zawieszona w płynie cząstka nie obraca się względem środka masy.

Idioci?... Bo przecież kto zabroni, a poza tym kto w opisie ruchu ośrodka ciągłego zajmuje się ruchem własnym pojedynczej cząstki, na dodatek rotacyjnym? Choć pewnie ciekawe byłoby zmuszenie cząsteczek (nie: cząstek - to zbyt ogólne określenie) do kolektywnego ruchu obrotowego z taką samą prędkością kątową. Ciecze magnetyczne, czy co? Tak, bredzę, bo się nie znam. A wyższość moja w samoświadomości bredni...)

Jeśli mieli na bez-myśli to, że żadna cząstka nie obraca się wokół osi przechodzącej przez środek masy cieczy jako całości, mogę tylko rozmyślać nad ruchem środka masy cieczy w przypadku w miarę ogólnego przepływu. Ciekawe... Ale przecież wiry mogą zdarzyć się zupełnie lokalnie i chuj je obchodzi, gdzie jest środek masy... Kiepsko chyba?

notatek.pl - bełkot nad bełkoty! - ... "gdy w żadnym punkcie cząstka nie ma wypadkowej prędkości kątowej względem tego punktu". Rżnięte chyba z Akademii Morskiej w Gdyni.

Gratulacje dla otępieńców. Douczcie się, durnie! A studenty - rozważcie, czy aby warto tam się czegokolwiek uczyć. Ja byłbym mocno sceptyczny wobec fizyki. Inżynier nie wie. Inżynier bełkocze. Inżynier - nieświadomie - kłamie. 

Inżynier - dla mnie - to po takiej lekturze prawie wyłącznie obelga, i to ciężka.

Howgh.

PS W czasie studiów - szczęśliwie parę przecznic dalej niż Noakowskiego - uniknąłem kursu mechaniki ośrodków ciągłych. A bełkot hakowatym nochalem na wiorstę wyczuwam. Nnnno.

Supłement: reklama studiów na AGH w jutup mie się pojawia. Mają rozmach...

bardzo wesoły sklep!

Szukałem kasety akurat, i trafiłem na +r4d3|nn dot peel. Prześmieszne niepodopasowywane tłumaczenia - łańcuchy zwykle jako "kremowe kakao". A a||egro w czasie pisania uwagi do sprzedającego - jak się chwilę człek zastanawia nad słowem po spacji - zżera tę spację i cofa. Windows Chrome. 

Tak a'propos ten wymarzonej kompatybilności wszystkiego, co webowe.

Nigdy jeszcze w dziejach ludzkości tak wielu (?) nie wkurwiało się przez zaniedbania tak nielicznych (?). Znaki zapytania potemu, że pewnie wkurwiają się cholerni szczegolarze, a kodować może każdy. Myself included, hehe... Ale nie w webie. Nie umiem i mam nadzieję długo nie mieć presji naumienia się. Grząski teren, a ja prosty człek jestem, choć wiem, że chodzenie po bagnach wciąga.

rowerowe idiotyzmy, cz. 3

2016. Pierwszy sezon na prawdziwej kolarce, co samo w sobie należy uznać za idiotyzm, bo od tego należało zaczynać, a nie ganiać na góralu, w tym pierwsze trzy wyjazdy na oponach 1.95. Z wrednych dni pamiętam: 

- chyba ultra-długą jazdę spod Hainfeld do Aich. Czyli prawie spod Wiednia, przez Mariazell, w tym Gscheid. Dziś, choć minęło tylko 6 lat, próbuję szukać tego brakującego noclegu. Chyba go nie było, a przed czasami kurierowania nie miałem aż takiej awersji do deszczu i aż tak często nie gapiłem się w niebo.

- Colle del Finestre. Miało być na raz, ale asfalt się skończył i byłoby na raz, ale się opona przerżnęła. Chujnia z grzybnią, ale co tam - miałem zapasową. Nakurwiłem do zdarcia strun i przejechałem, co trza było.

- Po tym spad do Pinerolo, kilka godzin pod wiaduktem i następnego dnia zamiar zrobienia Col Agnel na raz. Nawet trudności z Pontechianale na raz nie puściły (dopiero w 2019), i nie ma się czemu dziwić. Za to warun nieziemski - śnieg.

- Rzeczywiście przejechałem wtedy z Chorres przez Ornon, Lautaret i Galibier, a potem w górę Maurienne prawie do Lanslebourga. 244 km, jak podaje licznik...

- i idiotyzm idiotyzmów, tura z Prato dello Stelvio przez Meran, Jaufenpass, Brenner, chwila deszczu w Innsbrucku, noc minus 2-3 h snu do Lofer, później prawie Salzburg i na północ do Braunau, czyli miejsca urodzin Dolfika od Schickelgruberów. Podobno 405 km. Byłem trupem.

I po co to?... (Sława, kobiety, wywiady...)

O urokach rzekomego pomagania niedomagającym.

Czyli traktowaniu słabszych czy poszkodowanych z grubego buta, zwanego kiedyś glanem.

Na świecie są osoby niewidome i niedowidzące. Nic na to nie poradzę, sam ze sobą w takiej sytuacji zrobiłbym jedno - o czym tu przemilczę.

Nie widzę niczego złego w oczekiwaniu, żeby dla takich osób powstawały materiały natury edukacyjnej dostępne przez sieć, choć nie umiem wniknąć umysłem widzącego w to, jak osoba pozbawiona wzroku korzysta np. z wykresów. Może korzysta z ich słownych opisów, może to coś daje. Oby. I nie rozmawiamy o tym, jak uczy się tam polskiego czy historii - pranie mózgu pod tezę i pamięciówę można spokojnie wtłoczyć kanałem audio.

Ale nie o tym i nie o rysunkach ani schematach. Tylko o wzorach, czyli trybie matematycznym w tekście. Staram się sobie wyobrazić, że osoba niewidząca wzorów rozumie sekwencję "x, indeks dolny, jeden, równa się, trzy". Czyli w świecie widzących: x₁ = 3. W porządku, jak dotąd. I tu zaczynają się schody - bo w środowisku, w którym tworzę, poprawiam, edytuję, redaguję, dbam o tzw. polszczyznę etc., sprawa szeroko pojętego WCAG i jego styku z "matematyką" i "fizyką" rozwiązana jest na tzw. odpierdol się. Dysponujemy marnym graficznym edytorem równań, który robi pod spodem goły mathml, który też można edytować ręcznie - choć im dłużej się to robi (a czasem nie ma innej drogi - bo nie wszędzie obiekt typu równanie jest dla tego gui-owego edytorka dostępny, i nie wszędzie da się pisać w LaTeX'u, zresztą oba sposoby gryzą się niemiłosiernie; na szczęście lepiej działa LaTeX), tym bardziej się człowiek zastanawia, co by na to powiedzieli twórcy standardu. O ile html czy później xml wydają się rozsądnie ręcznie edytowalne, mathml - zwłaszcza jak zna się (la)tex-a - zdaje się być kodem do czytania i poprawiania wyłącznie automatycznie. No ale takie środowisko ktoś upiekł, wziął za to publiczną kaskę, a ktoś inny to środowisko - prawdopodobnie na piękne oczy - rozliczył i przyklepał. Oczywiście nazw nie podajemy z ostrożności procesowej. Najbardziej zabawne jest to, że w "litym tekście" udostępniono możliwość edycji w trybie nieco przypominającym latex, ale o bezpośrednim przeniesieniu tego do pliku tekstowego i pomyślnej kompilacji latexem nie ma co marzyć. Choćby przez fakt, że to markdown z tagami typu xml, więc znaki mniejszości i większości są zarezerwowane. Na ile idiotycznie wygląda

<latex> 3 &lt; 5 </latex>

niech ocenią osoby wprawione w świecie, gdzie $3 < 5$ wygląda normalnie. Dodatkowo, równania są samoistnie przez środowisko poprawiane - zwykle w tę złą stronę. Nagminnie nie wyświetlają się niektóre znaki, etc. etc. - po wykonaniu kilkunastu "zrzutów" z jawnymi niedoróbkami i totalnym olaniu ich przez "programistów" po tamtej stronie - nie mam ochoty się powtarzać. Robimy w bublowatym świecie. I najbardziej dojmujące jest nie to, że ew. odbiorcy - te ucznie, młodzież znaczy - obrócą się na lewej pięcie i zasiądą do "smarfona" - bo tam kolorowiej, ciekawiej no i - last but not least - lżej. Mnie dołuje fakt, że moje zamki z piasku mają dużą szansę bycia podmywanymi co tydzień-dwa, jak jakiś koder coś spierdoli. Chciałoby się jednak liczyć na jakąkolwiek trwałość, zwłaszcza że edycja takiego czegoś wcale nie idzie jak z płatka, a mogłaby być znacznie łatwiejsza. Jak to określił jeden człowiek z FSF - clunky user interface.

Ad nostrem baranes. Istnieje generacja "opisów WCAG" - jak ten powyżej - dla tych równań. Działa. I zaczynają się schody, bo rzekomo czytnik nie ma tego akurat koń-tentu wystawionego. Ba - zamawiający twierdzi, że to wina tego, kto w ogóle koń-tent dostarcza. A ze wszystkich znaków na niebie i ziemi wynika, że to środowisko nie umie tego wystawić czytnikowi, i mniejsza już, czy należy się w tym czymś samo indeks dolny, dwa, czy może wespół z początek indeksu dolnego i koniec indeksu dolnego. Pies z tym. Ważniejsze jest to, że ktoś genialny (sarkazm) wpadł na nie mniej genialny pomysł - taki los geniuszy - konieczności wyposażenia całego wyrobu, nad którym biedziło się kilkadziesiąt osób, we właśnie takie opisy. Dla wzorów, rysunków, treści filmowanych, gadanych itp.

A czy nie prościej i taniej byłoby po prostu zebrać odpowiednie zespoły - wg nauczanych przedmiotów - składające się i ze specjalistów od WCAG, i od osób uczących niedowidzące osoby, i właśnie takich osób jako testerów, i robić obie wersje osobno? Wg mnie jak najbardziej byłoby. Tylko geniusz jeden z drugim zdecydował - w imię zapewne bardzo wzniosłych haseł - że nie. I co? I zarówno poszkodowani przez los czy chorobę, jak i widzący - mają z tego tytułu w plecy. Bo w środowisku tym nie da się - przy takich kompetencjach merytorycznych WCAGistów i WCAGowych kompetencjach speców od spraw merytorycznych - nie dokonać, przy zmianie w jednym czy drugim kierunku, tzw. spieprzenia pracy poprzedników.

Zresztą, żeby być zupełnie brutalnym - widzący są w większości. Sytuacja zaczyna chwilami przypominać tę, w której nie powinienem jeździć na rowerze, bo komuś ucięło nogi. Tak, współczuję takim ludziom, choć jeśli ktoś wpadł pod pociąg po pijaku, to pewnie mniej. A jeśli jechał po pijaku samochodem, w ogóle nie uważam, że zasługuje na życie. A czy ktoś, kto forsuje rozwiązania ułatwiające naukę czy pracę jednym i robi to kosztem ogromnej większości innych, aby nie powoduje mocno niejednoznacznej i moralnie wątpliwej sytuacji? Wg mnie tak.

Zatem - za czyimś blogiem, modulo numer - to hell with WCAG. Może i wzniosła idea, ale sposoby implementacji bywają okrutnie załamujące. Prawdopodobnie przez bezmyślność. Choć może kiedyś i nauczania Modelu Standardowego dla osób z zespołem Downa doczekamy, z całkami po trajektoriach i renormalizacją włącznie. Strach się bać. Obok kurierów rozwożących żarcie, blogierów modowych, hr-owców itp. hałastry dojdą jeszcze dostosowywacze kontentu dla potrzeb kogoś. W sam raz materiał na wyższe studia i doktorat.

Pamiętam sytuację z jednej ze szkół, w których próbowałem nauczać - bez powodzenia, z nielicznymi wyjątkami i przebłyskami. Otóż tzw. tylnymi drzwiami (bo istniały - był przecież sponsor) dostał się tam człowiek na granicy uszkodzenia - bez "odruchów szkolnych", ledwo się podpisujący, z myśleniem jako takim mający kontakt wybitnie luźny. Prawdopodobnie zupełnie zaniedbany intelektualnie przez mocno zajętych rodziców. Sygnalizowałem delikatnie sprawę jego rodzicowi, na co ten - zdziwiony - wyznał bardzo szczerze, że myślał, że X ma takie raczej ścisło-techniczne zacięcie, bo tyle siedzi przed komputerem. Człowiek nie zdawał sobie sprawy, że dzieciak raczej grał, ew. korespondował o niebieskich migdałach ze znajomymi, ew. zaczynał kontakt z tematem, który wokalista lata temu lapidarnie ujał jako gołe baby. Każdemu jego porno, jak mawiał klasyk. Pamiętam też rozmowę z wychowawczynią X-a; na pytanie, czy X w ogóle się tu nadaje (bo szkoła miała - w założeniu i z zasad pierwszych - wybitnie elitarne zacięcie, o czym można rozprawiać długo i namiętnie, ale nie tu), padło człowiek na wózku inwalidzkim maratonu nie pobiegnie. Zdziwiłem się, bo wypowiadająca je osoba raczej nie słynęła z tak ciętego języka.

I co? Wiadro. Działamy. A przecież powinno być inaczej - warstwowość. Oczywiście jakoś humanitarna i rzecz jasna kontrolowana przez mądrze rządzone państwo.

Z siebie się śmiejecie.

otępienie, odc.++;

Trzeci stopień odklejenia i. od rzeczywistości. Reformułowane, bo oryginalna gramatyka jest z de wzięta, czyli z i. móżdżku.

Po poziomym, płaskim stole porusza się klocek. Jego prędkość początkowa ma wartość v_p = 20 m/s. Na klocek działa siła tarcia o wartości T = 5 N. Znajdź prędkość klocka po czasie t = 5 s.

Niby normalne zadanie, ale przezabawne jest rozpędzanie klocka do ponad 70 km/h po stole. Długość rzekomo wychodzi 100 m (co najmniej - zakładając, że klocek startuje od początku blatu, a po tych 5 s dojeżdża do jego końca), no ale przecież i. nie o długość stołu pytał; a tu jacyś wredni czepialscy się znaleźli. Jaki pech.

Zatwierdzone przez panią dochtór Hannę G., specjalistę nad specjalistów! Ba - z broszurek niby do fizyki z najntisów wynika jasno, że np. o siłach bezwładności pojęcia raczej nie ma. Ale selfie z pomnikiem Albercika se zamieściła w środku, jak się jeszcze hołocie o selfich nie śniło. Klękajcie narody, wyższaja didaktika fiziki w akcji. Uczyć fizyki dobrze, znając fizykę i matematykę na naciągane trzy-mniej to tylko w Polszy potrafio. 

Śmy czasów doczekali, że na uczelni i rzekomo w Kopyrniku nad Vistulo robią ludzie tacy, że popularyzacja fizyki tam jest tak ryzykowna, jak dowiadywanie się czegoś o historii przez słuchanie czynowników w Instalacji Paranoi Narodu. Słowem - miałem pójść, ale się rozmyśliłem.

reklama!

Takie coś mie wyświetlili, żebym koniecznie zegarek se kupił. Wodoodporny, cyt. z pamięci: "30 m w życi e ..." - i coś tam jeszcze. Nawet "rzyć" nie umio poprawnie napisać. A może "w" tam nie było. Wygląda na auto-przesuwacz (translator, hehe..) i jeszcze niby czerwona flaga z białym krzyżykiem powiewa. Że zegarek koncepcyjny (what?) dla motocyklistów.

Z powyższego przyznaję się tylko do sympatii do Szwajcarii. Coś tam źle macie w tych logarytmach swoich, mołodcy.

Prędzej wywaliłbym kasę na Vostok z sygnaturą gen. Hermaszewskiego, ale żeby wywalić, trza mieć. A mnie się po prostu nie chce...

mój rower jest bardziej niż twój!

Taka heca z zaprzyjaźnionego smętarza. Na jednej bramie przekreślony rower na białym tle, w czerwonym kółku. I podpis: "zakaz wjazdu rowerem". Czyli jeśli wprowadzę i pojadę, to w zasadzie mogą mi skoczyć tam, gdzie mogą mnie w dupę pocałować. Ale nie jeżdżę, bo rozumiem sens domniemanego niby zakazu jazdy - nie obrażam uczuć. Na rowerze jeździ się raczej dla przyjemności, a na smętarzu przebywa się w celach raczej innych. Tak samo jak sam bym się skrajnie wkurwiał, gdyby ktoś w zasięgu mojego słuchu odtwarzał tzw. pozytywną muzykę, od diskopolo przez pop po dzieci-kwiaty; bo nie znoszę i tyle. Vide kapitalny obraz Wściekły, z totalnie drewnianym epizodem ze świetnym przecież Kowalewskim... Ale nie strzelam oczywiście... Wracając na smętarz, tj. wychodząc, widziałem 2 szt. rowerzystów jeżdżacych, bachora na hulajnodze, którą poważam - prywatnej, odpychanej nogą, i jednego na niepoważanej, tj. na prund. Jeździli oczywiście. I przy innej bramie, którą akurat wyłaziłem, widniało "zakaz wprowadzania rowerów". Czyli można wjechać, nie?

Tak spójne, jak umysł księdza Stasia, pompowanego swego czasu przez Wojciula-xero, samego też przecież zdrowego na głowę. Ciekawe, co teraz pisze (stosując oczywiście "sztafaż" :)

otępienie, odc.++;

Kolejna garść bredni pisanych przez osoby z co najmniej pięcioma literami przed nazwiskiem!

Na powyższym wykresie, zaprezentowano zmianę prędkości w funkcji czasu, dla przesuwanej po poziomej i płaskiej powierzchni, metalowej skrzyni o masie ...

Nie wiem, na jakim bazarze i na jakiej promocji kupił maturę z "polaka", ale jest beznadziejnie.

Wyznaczony czas wykorzystajmy do wyznaczenia wartości przyspieszenia działającego na krążek:

Młocie, przyspieszenie nie działa. Działa siła, jej skutkiem jest przyspieszenie.

przeanalizujesz zależność momentu bezwładności bryły zależy od położenia osi obrotu.

Ogólnie bełkot...

Do klocka przyczepiony jest nierozciągliwy i zaniedbywalnie lekki sznurek,

Czyli chyba nieskończenie ciężki? Leci z nami pilot do telewizora z Kiepskimi z fizyki, matematyki i języka naturalnego?

..oraz czas, w którym będzie dochodziło do ruchu.

Szło chyba o "czas ruchu". Pan dużo pisze, profesorze, ja niestety... odwykłem... 

...działania na ciało niezrównoważonej siły wypadkowej...

durniu, siły składowe mogą się nie równoważyć, wypadkowa jest ich sumą. Co, kretynie, ma ją równoważyć? Może być zerowa albo nie. I tyle. Poniał, durak?

Wartość siły wypadkowej nie jest równa zeru, co oznacza, że na samochód działa pewna niezrównoważona siła wypadkowa. Spełniona jest zatem II zasada dynamiki Newtona. 

Kurwaaa!!!... 

...zrozumiesz, jak ważne jest wykonanie rysunku pomocniczego, z punktu widzenia poprawnego rozwiązania zagadnienia.

Nie, nie poniał i nie pojmie...

Możemy mieć do czynienia z trzema fundamentalnymi przypadkami:

1. Siły działające na ciało równoważą się, zatem możemy zastosować I zasadę dynamiki.

2. Wypadkowa siła działająca na ciało jest niezerowa, zatem możemy zastosować II zasadę dynamiki.

3. Siły działające na ciało wywołują reakcję tego ciała, zatem spełniona jest III zasada dynamiki.

- z kontekstu zdaje się wynikać, że rozłącznie? Baaaardzo ciekawe.  

Zwrot wektora przyspieszenia jest zgodny ze zwrotem siły wywołującej ruch, zatem samochód będzie przyspieszał.

nie, nie i jeszcze raz nie. Raczej miał na braku myśli inżynier to, że przyspieszenie jest skierowane zgodnie z prędkością. To w ruchu prostoliniowym,
a na płaszczyźnie czy powierzchni - bywa różnie, trzeba pewnie rzutować, a najlepiej po prostu rozwiązać równanie ruchu. Ale o tym się inżynierowi
biednemu nie śniło w najgorszych koszmarach.

zrujnują mi życie!

Panika. Ostrzeżenie pocztą przyszło - że zhakowali, że są nie do wykrycia, że moje dane wypłyną, włącznie z nagraniami jak zachwycam się przysłowiowymi gołymi babami na internetach. Pyszne. A zwłaszcza ten wątek, że z IoS, Android i Windows wszystkie sesje z moim orgazmem mają nagrane. Boshe. W bitcoinie oczywiście życzą sobie piniążków (1400 € - miałbym z paru lanczyków rezygnować, czy z kosmetyków rowerowych i wakacji?), odradzają się kontaktować z policją i na koniec "nie rób nic głupiego". Co ciekawe - bo nie mógłbym na to nie zwrócić uwagi - rzecz jest napisana aż za dobrym językiem... Choć mieszanie wielkiej i małej litery przy zwracaniu się do mojej nieskromnej osoby każe się odrobinę zastanowić - widać za mało kasy ma człowiek, żeby Shift happens wciskać zawsze, ew. pilnować, żeby w ogóle nie wciskać. (Od zawsze uważam, że kapitalik należy się wyłącznie osobom znanym, szanowanym, ew. zwyczajowo starszym i cieszącym się jakimś ogólnym uznaniem; "Twoje" ze strony takiego syfa uznaję za odrobinę obraźliwe.) Ciekawe, kto zacz. Aha, i termin "strony dla dorosłych" - czyli wzmagające odPORNOść - raczej jest średnio trafny, bo co to ma wspólnego z dorosłością w czasach, kiedy... - wiadomo..)

Naiwności ludzka. Po tylu sezonach w siodle w zwykłych gaciach i szortach? Pozazdrościć. Ale może jak będzie mnie stać na urologa, to jeszcze coś tam zadziałam w kwestii "męska rzecz się unieść", jak to ujęli klasycy. Tak więc nawet życie z poważnymi zaburzeniami hydrauliki bywa piękne. Nie zdziwię się, jak wypłyną dane z maszyny podłączanej do sieci raz na pół roku i z brakiem danych jako takich - ot, półtora dokumentu i trzy obrazki (svg, nie żadne tam rozbierane). Obraz systemu pewnie zrobią, tiekhnari. Choć prawda, że używanie np. Windy to dla kogoś z moją historią raczej kompromitacja.

Żeby nie było, że nie ostrzegałem... Swoją szosą - ciekawe, ile naiwnych i jednocześnie nieco pruderyjnych takiemu syfowi zapłaci i jak bardzo się na tym przejedzie. Bo - jak pouczają klasyki w postaci Strzału na dancingu i Trójkąta bermudzkiego - szantażysta raczej lubi wracać. (W drugim z tych filmów pornola zmontowano z udziałem polskiej aktorki i chyba Piotra Północnego.)

W każdym razie muszę przeinstalować Windows i udać się do serwisu Apple'a, czy aby nie wykryją tego niewykrywalnego trojana. I z tabletem, i z ajfonem.

Pozdrowienia dla konia ze skrzydłami.

/J-23/

PS Kupa-mięci:

Return-Path: <slittle@humboldtutilities.com>

Received: from mail.********* ([unix socket]) by mail.******* (Cyrus v2.4.17-Fedora-RPM-2.4.17-8.el7_3.1) with LMTPA; Fri, 12 Aug 2022 11:51:20 +0200 X-Sieve: CMU Sieve 2.4 

Received: from inet9.csamail.com (INET1.csa1.com [68.16.18.10]) by mail.**********) with ESMTP id 27C9pGuP017876 for <***********>; Fri, 12 Aug 2022 11:51:18 +0200

Received: from [127.0.0.1] [103.207.5.40] by inet9.csamail.com with ESMTP (SMTPD-12.5.8.58) id 46850003f31612a2; Fri, 12 Aug 2022 04:34:56 -0500 

Subject: Wszystkie twoje dane =?UTF-8?B?em9zdGHFgnk=?= zhakowane i skopiowane na moje serwery.

Message-ID: <Lucero0.48741.5787991007072.JavaMail.jboss-pa@humboldtutilities.com> Content-Transfer-Encoding: utf8 Content-Type: text/plain; charset=UTF-8 Date: Fri, 12 Aug 2022 11:34:58 +0200 

MIME-Version: 1.0

To: **************** From: Lucero <slittle@humboldtutilities.com> X-CTCH-RefID: str=0001.0A742F1C.62F5A9AD.0005,ss=4,sh,re=0.000,recu=0.000,reip=0.000,cl=4,cld=1,fgs=16

X-Scanned-By: MIMEDefang 2.79 on *********

otępienie, odc++;

Siła reakcji - siła równa sile akcji o takiej samej wartości i kierunku, ale przeciwnym zwrocie.

W sumie dyskwalifikujące. No bo skoro równe, to jak mogą mieć przeciwne zwroty? Zresztą całość i tak nie po polsku.

...wartość siły naciągu będzie w przybliżeniu równa sile F wywołującej...

ta - skalar będzie równy wektorowi. I to już ci habilitowani i matematyczni pisali. Zmęczeni musi.

Siły te są równe co do wartości oraz posiadają przeciwny zwrot.

Posiadają, panie. Na bogato... Otóż mają. (Skromno, katiegoriczno i so vkusom.)

Wyznacz wartość przyspieszenia wypadkowego, z jakim...

Nie, bulwa wasza inżynierska w tę i nazad, analnie penetrowana nać, przyspieszenie jest jedno. Równe sile wypadkowej podzielonej przez masę. Ćwiczenie: skoro chce inżynierzyna "wypadkowego", to jak definiować przyspieszenia składowe? Że co - części ciała poruszają się z różnymi przyspieszeniami, równymi siłom składowym podzielonym przez masy tych części? Mądrzy w piśmie mówią, że realne są siły składowe, wypadkowa jest fikcją. I że jest przyspieszenie i nazywanie go wypadkowym jest przejawem wyłącznie braku elementarnego zrozumienia spraw. Do szkoły, inż.!

...wzoru opisującego drogę przebytą w ruchu jednostajnie przyspieszonym bez prędkości początkowej oraz bez początkowego przemieszczenia.

Położenia, inżynierzyno bidna na głowę.

I jeszcze cosik:

Prawo Faradaya jest uniwersalnym, całościowym i kompletnym ujęciem matematycznym zjawiska indukcji elektromagnetycznej.

Akwen wodny, psia kość.

Alpy 2022 - fotoserwis!

Kolejność chyba losowa, kij tam. Jakość taka sobie, bo z telefonu. Bez sensu - następnym razem biorę prawdziwy aparat.

Pająk kat, wszystkich brat!

Burzowo!

Pająk zajada ukatrupionego gza!

za Hochtor, chmurki!

j.w.

za Hochtor - Pongau z grubsza, tj. widok na NE

Serles, z Jaufenpass

po drodze do Sta Maria ze Stelvio/Umbrail

j.w.

któreś tam ze słynnych i przereklamowanych 48 zakrętów

Ortler

zdrowie majstra... Spieszyłem się, bo właśnie miało padać.

Kaczuszki!

zjazd z Lavazo do Bolzano

wieczorna Marmolada

dzienna Marmolada

areoplany się ścigają!

Sella

ptaszki!

chmura z czapką!

na Fedaia

Val di Zoldo; napierdala gradem, grzmi i błyszczy

chrzczony Powerade!

uzupełnianie płynów deszczówką!

nie pamiętam...

pewien austriacki koń znalazł sposób na upał; producenci klimatyzacji go nienawidzą. ZOBACZ JAK!!!

nad Groebming, ładna chmura.

przed Wildalpen, bajoro.

j.w., ale góra.

j.w., ale wypływ z jeziora. Taka ładna powierzchnia wincyj.

otępienie, odc++;

Końtynuujem:

Jeżeli ciało porusza się ze stałą prędkością, to wypadkowa siła działająca na nie jest: (a) większa od zera, (b) równa zero, (c) mniejsza od zera.

Brawo inżynier, mordo, jak ty mie zaimponowałeś w tej chwily. No i recenzent, też post-inżynier, a później uczyciel. 

Na zawodach w przeciąganiu liny spotykają się dwie drużyny, przy czym jedna z nich dysponuje trzema zawodnikami potrafiącymi przeciągać linę z siłami o wartościach 10 kN, 12 kN i 13 kN. W przeciwnej drużynie jest dwóch zawodników, ale bardzo solidarnych - ciągną z identycznymi siłami. Zawody zakończyły się remisem. Wyznacz siłę, jaką dysponuje każdy z zawodników drużyny dwuosobowej.

Serio? Ponad tona do wytrzymania przy zaciśniętych łapskach na linie i wgniatania nóg i kręgosłupa o glebę? Chyba że z jakim egzoszkieletem startujo w tych zawodach? Idiota; zresztą z powodu utożsamienia solidarności z równością - jeszcze większy.

Wskaż te wykresy, które ilustrują ruch ciała spełniającego I zasadę dynamiki Newtona.

Boże Nieistniejący - ciało ma spełniać zasadę dynamiki?

...ze stwierdzeniem, iż jakieś ciało porusza się ze stałą prędkością, bez podania przyczyny w jaki sposób prędkość ta została osiągnięta

Nooo, bardzo po polsku. Albo "przyczyny, dla której...", albo "bez podania sposobu, w jaki..."

Załóżmy, że otrzymamy hipotetyczne wyniki takie jak...

Nieeee!!!...

I wisienka na torfie, choć Polska to przecież kraj kwitnącej lipy. Było otóż hipotetyczne doświadczenie z samochodzikiem zjeżdżającym z poziomego stołu, przyspieszanego naciągiem sznurka przechodzącego przez koniec blatu, z podwieszonym ciężarkiem. Jak się odstręczy uraz do "bloczków" i rozwiąże problemik (samochodzik przyspiesza siła naciągu nici, ciężarek - jego ciężar pomniejszony o ten naciąg), wychodzi, że układ porusza się z przyspieszeniem o wartości

a = mg/(m + M) ,

gdzie m to masa ciężarka, a M - samochodzika (tj. ten porusza się poziomo po stole, ciężarek pionowo). No ale autor uważa, że a jest proporcjonalne do m. Czyli między wierszami, że może przekroczyć g, co jest absurdem. Pani autorka wiodąca, rzekomo odpowiedzialna za pierwszy etap recenzji oczywiście przeoczyła, bo sama jest, że tak powiem, noga. Ale mniejsza o detale - autor z Gedankenexperimentu sprokurował 2 tabele "wyników pomiarów" po 4 wiersze. Można się spierać, czy przeprowadzenie prostej przez 4 punkty jest jakkolwiek wiarygodne. Mało, no ale ułożyły się ładnie, jak to w doświadczeniu myślowym. Ale później była sugestia, że owo przyspieszenie jest odwrotnie proporcjonalne do M; błędne. Niemniej, fikcyjne dane zostały zrobione właśnie tak, żeby wyszło. I "optyczne" zgadnięcie, że ułożyły się właśnie na hiperboli, jest już taką lewizną, że mózg więdnie.

Brawo pan inżynier ze Sorbony! A gadają wiewiórki, że jedną głowę wypromował (mgr inż. wypromował mgr inż.? - pocieszne!), ma 8 publikacji i 4 patenty. Choć może to ostatnie waży właśnie w stronę skrajnej głupoty, jak pouczał klasyk (RMS rzecz jasna)... A może dopisują go do tego i tyle. 2 x nagroda Rektora Sorbony za wybitne osiągnięcia. Są widać rzeczy na tym świecie, o których nawet mnie się nie śniło. I o fizolofach milczymy. Z kolei drugi faworyt wybronił 17 głów, samemu opublikowawszy aż jedną pracę. Ba - chyba we wszystkich (nie chce mi się wszystkiego przeglądać) przypadkach był też jednym z recenzentów bronionych rozpraw. Stachanowiec...

Jprdl, jak mawiał klasyk. Choć zaprzyjaźnieni podpowiadają, że to nie jest żaden odgórnie narzucony przepis, ino zwyczaj lokalny, a więc od uczelni do uczelni (i "uczelni") zmienny.

J. Hartman ortograficz NIE

"wżyna". I tyle teguj. Ale tekst dobry, jak zazwyczaj u tegoż.

A w zeszłym numerze red. AWŁ lepiej - że odczuwa "pewne schadenfreude". A przecie należy raczej odczuwać "pewną" i zdecydowanie Schadenfreude, bo to rzeczownik i z jakimś tam rodzajem. Die Freude, jak można zgadnąć. Nie to co das Spiegel :)

Fundacja Korniki

Najpierw jakieś panie podpisały się, że są piękne czyimś pięknem. No bo "jesteśmy piękne twoim pięknem panie". Ostatnio "Jezu ufam tobie" - rzecz jasna bez przecinka po wołaczu, bo we fundacji pstrzącej moje miasto bilbordami musi niepiśmienne ludzie zasiadajo, a intelekt pewno taki, jak twórców logotypu - mimo zapewne dziesięciokrotnie większego stażu obecności na tej zakichanej planetce. Było jeszcze coś o tym, że ktoś szuka dzieci - nawet reklama dzietności za Matki Komuny była - raczej mimochodem, choć czym miało być owa piątka przychówku? Średnią? W życiu Warszawy, jak mawiał ob. Balcerek, zwany przez Anioła Stróża jednostką aspołeczną. Gdzie są tamte dzieci? Jak to gdzie? Zdziadziały i głosują na PiS, więc czego się czepiacie, fundatorzy?

Żyję w domu wariatów. Nie wiem, czy jako pacjent, czy cieć (bo przecież nie ordynator). Wypada mieć nadzieję, że Korniki zostaną kiedyś potraktowane stosownie przez tych, którym wywalane na pstrzenie miast kwoty są nieco bardziej potrzebne, niż odwiecznym pacjentom kliniki. Jednak sformułowanie "nasłać Ukraińców" ma swoje jasne strony.

piosenka o słodyczach!

Jak już nadmienilim ostatnio, przez zasłyszenie "w terenie" wkręcił się na listę szlagierów kawałek U. Juergensa, Aber bitte mit Sahne. Na rnr-bluesowatą nutę, ale przaśno-biesiadna sprawa o paru paniach, co się obżerają słodyczami. Pogodna i z jajcem takim, że gdyby nie ono, szlag by mnie od pogodności trafił, bo w tej sprawie jestem od trzech dekad zgodny z zasłużonym wieślarzem Hannemanem: I hate happy music. A z niemieckich kawałków Sodom pamiętam tylko Die Stumme Ursel (o dmuchanej lali!) i Der Wachturm (czyli Strażnica - o świadkach Dżechowy - zresztą ja do nich nic nie mam, nigdy mnie nie nawiedzają, no ale Wuja Toma (A.) widocznie owszem, skoro tak się podkurwił, że aż piosenkę popełnił).

Ale magia sekcji komentarzy nie daje spokoju - ktoś pisze, żeby wkurwiać się mógł ktoś. Wyimki:

I do not understand the purpose of this song. To deride middle-aged women, who meet their lady friends in a café..? Was there nothing more important to write song texts about - in the 70:s..? :o

Of course, but I found this song text degrading for women. Why only women? Men can never eat too much pastries or cake or whipped cream, or what..?

Please explain. Maybe something about people starving in the developing countries, while people in Germany could gorge in cake and pastry..? This was a fashionable theme in the 1970:s. But still - why just deriding the women..?

Jeśli autentycznie i z tzw. dobrej woli pisane - cudowne... Tj. odwaliło do reszty, zaprawdę. Życzyć wypada autorowi (-ce? Jako Zakatarzyna ze Szwecji się podcyfrowuje) powrotu do tegoż za dekadę-półtorej. A może już wypada podsunąć wariant, że - za Rejsem - kolega śpiewał ironicznie, żartobliwie. Np. wyśmiewając drobną burżuazję i jej wybujałe zwyczaje tudzież końsumpcjonizm, właśnie podczas gdy biedny Czarny Kontyn(g)ent ginie z głodu. O tym musi (piękna z pana:) Szwedka nie pomyślała.

Albo - bez tych den - przecież to tylko piosenka. Że panie się akurat zajadają - no, taki zamysł, tak się zrymowało, choć autor pewnie w Częstochowie nie był. Całe szczęście, że obowiązku słuchania czy słyszenia nie ma, jak w przypadku zdurniałej młodzieży nieznającej słuchawek i naszającej przy sobie dodatkowe głośniki do smarfona, jako rzekł był Prezes Wolski, i ów chipchłop trzeba słyszeć, bo powiek na uchach się nie ma. A chipchłop to rzadkie gówno z definicji, z nielicznymi perełkami w roli wyjątków. Read my lips: рэп это кал.

A jeśli prowokacja, no to jednak trochę za grube nici. (A wy jesteście dupy, nie prowokatorzy!)

Na wszelki wypadek, gdyby z głównego nurtu na podstawie ejdżyzmów, klasizmów i body-shamingu jednak zniknęło, niech tu nie płonie. Jak kto zna niemiecki, zrozumie. Sam znam niestety bardzo pobieżnie, mimo całych 4. lat nauki, ale umiem się domyślać; tłumaczenie na angielski - z automatu - chwilami zabawne. Schwarzwald przerobili na Black Forest.

Sie treffen sich täglich um viertel nach drei, oh oh oh (Oh yeah)

Am Stammtisch im Eck in der Konditorei, oh oh oh (Oh yeah)

Und blasen zum Sturm auf das Kuchenbuffet

Auf Schwarzwälder Kirsch und auf Sahne-Baiser

 

Auf Früchteeis, Ananas, Kirsch und Banane
Aber bitte mit Sahne (Aber bitte mit Sahne)

 

Sie schwatzen und schmatzen, dann holen sie sich, oh oh oh (Oh yeah)

Noch Buttercremetorte und Bienenstich, oh oh oh (Oh yeah)

Sie pusten und prusten, fast geht nichts mehr rein

Nur ein Mohrenkopf höchstens, denn Ordnung muß sein

 

Bei Mathilde, Othilie, Marie und Liliane

Aber bitte mit Sahne (Aber bitte mit Sahne)

 

Und das Ende vom Lied hat wohl jeder geahnt, oh oh oh (Oh yeah)

Der Tod hat reihum sie dort abgesahnt, oh oh oh (Oh yeah)

Die Hinterbliebenen fanden vor Schmerz keine Worte

Mit Sacher, und Linzer, und Marzipantorte

 

Hielt als letzte Liliane getreu noch zur Fahne

Aber bitte mit Sahne (Aber bitte mit Sahne)

 

Doch auch mit Liliane war es schließlich vorbei, oh oh oh (Oh yeah)

Sie kippte vom Stuhl in der Konditorei, hm hm hm (Oh yeah)

Auf dem Sarg gab es statt Kränzen verzuckerte Torten

Und der Pfarrer begrub sie mit rührenden Worten

 

Dass der Herrgott den Wech in den Himmel ihr bahne

Aber bitte mit Sahne (Aber bitte mit Sahne)

Noch ein Tässchen Kaffee? (Aber bitte mit Sahne)

Noch ein kleines Baiser? (Aber bitte mit Sahne)

Oder soll es vielleicht doch ein Keks sein? (Aber bitte mit Sahne)

 

Pierwszy raz słyszałem na Get What You Deserve, teraz - oryginał. Zabawa przednia, niczym odkopywanie oryginałów rzeczy, które przeinaczył Kukiz, dr Hackenbush czy Dżipago. Bo przecież nie Weird Al Yankovich - znam dwa. A z oryginałami - z racji epoki - osłuchany być niemal musiałem. Gdyby ktoś kiedyś wymyślił zapominacz muzyki, parę śmieci chętnie bym z głowy wyrzucił.