Taka tradycja była dawno, że studenty w ramach rozrywki łączyły przysłowia. Stąd takie klasyki jak "Nie ma róży bez dymu" i "Nie ma ognia bez kolców". No ale to proste. O ile bardziej wyrafinowane były "Kto rano wstaje, ten leje jak wół do karety" czy "Nie wszystko złoto, co się święci garnki lepią". Nieplanowo i trochę przez sen chyba udało mi się ułożyć następne, też chyba niezłe: "Nie ma co płakać jak bóbr nad rozlanym mlekiem i miodem płynąca". No właśnie. To chciałem powiedzieć.
Dodatek: "szedł krawiec alkoholik, ale zaszył się w ciemnościach".
I za ciosem: "Jedna nisko lecąca jaskółka postępu technicznego wiosny nie czyni". Jestem bezwzględnie inteligientny...
No comments:
Post a Comment