zapiski leminga, XX

reżyserzy, gajowi i żurnaliści

Obyczajówka; 

— Donald Tusk przed kampanią wyborczą zwolnił swoją prawą rękę, która była gejem, dlatego że bał się wyciągnięcia tego — twierdził w Radiu Zet polityk Nowoczesnej Paweł Rabiej. Jego zdaniem, "to jest pewien standard, który niestety funkcjonuje w polskiej polityce". Rabiej nie ujawnił, o kogo dokładnie mogło chodzić i w żaden sposób nie uargumentował swoich słów. Donald Tusk nie odniósł się jak dotąd do kontrowersyjnych oskarżeń Rabieja.

Zawołujem "dżizuzmarja, co za łamaniec parapolszczyźniany." Kończąc pękać ze śmiechu doradzamy słownik, czy to temu panu Worobiejowi, czy też komuś, kto usiłował to przepisywać i poległ. Czy też zginął. A niejako rykoszetem od sprawy: Grigorio Scretino i s-ka są zatapiani przez siebie i wszystkich dookoła — a to przez odejście złotoustego Stefana i przechrzczonego "Miśka", a to przez kłopociki ratuszowe z Hanką, rozwiązywane cokolwiek niemrawo, a to przez sygnały z partii rządzącej, że jakoby Grigorio to wielkiej zacości człek... Zimno się robi na myśl o neo-PO-PiS, pewnie skleiliby spokojnie większość konstytucyjną razem z ciastkarzami.

A skoro już o Stefku — powiedział ponoć o Grigorio, że czego się jakoby nie dotknie, obraca się w katastrofę. My tu w resorcie prostujemy, że jednak w zamach.

***

Ze świata sztuki wyższej. Narodnyj reżys'or Anton Krauze (prawie jak Глазной доктор Альберт Краузе, rokendrolowaty horror w wykonaniu rdzewiejącego metalu!) powiedział, że ma nadzieję, że prawda zwycieży i że nie było nacisków przy produkcji wiadomego, jak gminna wieść niesie, gniota. Ale czemu w wywiadach skarżył się na naciski i na to, że de facto sam nie reżyserował i scenę ostatnią narzucono? Czemu mówi o zwycięstwie prawdy, skoro kłamie (obojętne nawet, kiedy) i to nieprofesjonalnie? Za rybki akwariowe ludzi uznał?

Ваня, давай цитатник...

Podczas pracy nad tym filmem nie ja byłem dyrygentem, nie ja rozdawałem role.

и вторая, ну, быстрее, дурак!...

Ten film był niezależny, nikt nam niczego nie próbował narzucać, a dla mnie było to ciekawe doświadczenie na koniec kariery.

I co? Ложки нашлись, но осадок остался? Cieszymy się, że to koniec; kto wie, może wcześniej było lepiej... ("Do tego radia.. tam... jest takie pytanie... czy może być jeszcze gorzej... A oni mówią, że nie, bo jakby mogło, to by już było... Hhhee! Cześć, idę pomieszkać!" — tow. Winnicki, rzecz jasna!). A póki co, jakby to ujął klasyk "już nikt przez tego pana w kinie otumaniony nie będzie".

***

Na koniec żurnalizm. Zrezygnował szef działu wywiadów. Pewnie znów dostał do roboty fachów, których genialny Anthony pozwolił obfotografować w jakiejś łazience. Czy insza bujda na resortach.

I tym smutnym akcentem zakańczamy festiwal.

Максим Максимович Исаев.